3. We will scrap her!

Dat was natuurlijk geen pretje, dat mini brandje in een gloednieuwe camper ! Wat te doen zo midden in de binnenlanden, al stikdonker en vrijwel alleen ?  Aangezien de stroom er toch al vanaf was besloten we tot de ochtend te wachten voor de volgende stap. De verwarming werkt op propaan, dus warmte was geen probleem.

De volgende ochtend eerst maar eens bellen met de camperboer. Dat is een algemeen noodnummer, dus dan word je doorverbonden met Los Angeles.   Alles netjes uitgelegd en dan zouden we maar naar New York moeten rijden voor een reparatie !!!! Midden in een fucking sneeuwstorm en min 15 op de thermometer.  DACHT HET NIET !

Zelf maar even bij een benzinestation eerst maar eens een nieuwe zekering er in doen. PATS! Toch maar even op de kaart gekeken en we zouden in een kleine twee uur weer op de stoep van de fabriek staan. Niet eerst bellen, maar direct door de voordeur naar binnen rijden !

Zodra we aankomen zien we dezelfde persoon die ons de dag er voor dat verhaal over Yvonne vertelde.  Luidkeels roept hij naar zijn collega’s: “Yvonne is back !”

We leggen het probleem uit en hij loopt naar binnen. “This is bad, This is really bad!”, roept hij als hij de lucht van verbrand rubber en verkoolde restanten van bedrading ruikt. Direct en onmiddellijk zoekt hij wederom een brandnieuwe en gelijksoortige camper uit en helpt met het verhuizen van de bagage en uitrusting. Binnen drie kwartier gaan we onder gezwaai van vrijwel al het personeel opnieuw op pad, nadat ze ons verzekerd hebben dat ze definitief afscheid gaan nemen van Yvonne. Die was niet voor het geluk geboren !

Een nieuwe start.

Al met al dus twee verloren dagen. We zitten nu in Indiana.  De route terug naar route 66 ligt niet voor de hand en het sneeuwt nog steeds en is koud. Zuidwaarts dan maar, richting Indianapolis.  Een maal daar voorbij stoppen we in Casey in Illinois. Een typisch klein stadje , zoals er zoveel zijn in de Verenigde Staten. Elk plaatsje probeert zijn eigen citymarketing plannen uit te voeren en in dit geval hebben ze door het dorp heen allerlei heeeeeele grote uitvoeringen van gewone dingen in het dorp gebouwd. De wereld grootste schommelstoel, een postbus, een ‘windchime’ etc. Bij deze een foto van de stoel en de “chime”. De rest kan je lezen op http://www.amusingplanet.com/2017/01/casey-small-town-of-big-things.html

Deze keer werkt alles in onze nieuwe RV. We zijn los !

Liefs,

Maarten en Jet