16. Homerun.

Dat hoesten en proesten duurt nu wel erg lang. We besloten onze trouwe camper, ons huis op wielen eerder in te leveren. Het werd een beetje een blok aan ons been. Niet al te lang over nadenken, spullen opruimen, rommel inpakken en inleveren dus. Het was mooi geweest. Na twee dagen brak in ons bed gelegen te hebben gaan we naar onze tijdelijke eindbestemming.

Fogcity.

De niet zo fleurige bijnaam van San Francisco. Het kan hier behoorlijk mistig zijn. De koude Pacific en het opwarmende heuvellandschap in het binnenland zijn daar debet aan. Het hoort bij San Francisco vinden wij. Mysterieuze mistflarden over de baai. Alcatraz dat je soms wel en soms niet ziet. De brug waar je soms het onderste deel en soms het bovenste deel niet van ziet. Het heeft wel wat. Ook prachtig zijn al die hoogteverschillen. Je loopt de longen uit je lijf als je niet goed oplet. We bezoeken i.v.m. de mist het schitterende Aziatisch museum. Komen daar uit en de zon is weer doorgebroken. In stijl gaan we natuurlijk eten in Chinatown.

Het meest bekende deel van San Francisco is wel het deel dat direct aan de baai ligt. Leuke promenade, veel activiteiten en natuurlijk pier39 waar al die zeeleeuwen liggen te stinken als een bunzing en, net als wij twee, blaffend hoesten. Er staat ook een stevige bries over de baai dus er wordt weer volop gezeild.

Heel bijzonder vonden we het om aanwezig te zijn tijdens de mars voor de wetenschap.

Protestmars.

(Dit stukje tekst is facultatief! Het wordt nu heel eventjes politiek. Overslaan dus als je er niet tegen kunt!)

Nooit had ik kunnen weten dat we hier zouden zijn tijdens het prille bewind van een absolute nitwit, een amoebe met slechts 1 hersencel die absoluut geen idee heeft welke bijdrage  of welk belang wetenschap en ratio hebben in onze wereld. Een minkukel die beweert dat er zo iets zou  kunnen zijn als alternatieve feiten is voor mij een teken van absolute onmacht, onwetendheid en onkunde. De sukkel ontkent zonder probleem en veel te weinig weerwoord zaken als global warming, is volkomen ignorant van geldige valide kennis over vrijwel alles. Ontneemt met een stupide pennenstreek belangrijke onderzoek fondsen ten voordelen van nog veel stupider defensie, olietransport, gezondheidszorg en immigratievoorstellen.

Hijg, hijg, spuug , ademhalen, slikken!

Enfin, allerlei universiteiten, scholen, onderzoeksinstituten hadden opgeroepen tot een nationale demonstratie tegen voornoemde strumper. En dat vind ik leuk. En ik was er mede trots op. De wereld is nog niet verloren met zoveel mensen die wel een beetje willen nadenken. We moesten ook erg lachen om de briljante protestborden die de demonstranten meedroegen.  Ik hoop echt dat er nog geluisterd wordt naar mensen met een beetje verstand, anders gaan we echt naar de verdoemenis!

Birds.

Na ons verblijf in San Francisco trekken we verder naar het noorden via de eerder genoemde en echt wonderschone Highway 1. De weg loopt direct langs de kust en is een lust voor het oog.  De kust is op sommige stukken heel erg steil en er wordt regelmatig gewaarschuwd voor ‘slides’. Aardverschuivingen die hele stukken van de weg onverwacht kunnen afsluiten.  Wij moeten ook een aantal keren omrijden om uiteindelijk weer op de route te komen. Onze eerste overnachting is in een hotel aan een soort baai. Bij dat hotel hoort een restaurant en dat blijkt een bijzonder restaurant. De Hitchcock film “The Birds” is hier opgenomen. Tippi Hedren, de hoofdrolspeelster staat in dat restaurant te vergaderen met dorpsbewoners over die agressieve vogels. Daar moesten we natuurlijk eten en dat bestaat hier vanzelfsprekend uit zee voedsel. Heerlijk gegeten, terwijl de zeeleeuwen aan ons tafeltje voorbij zwemmen.

Klik hier even voor de originele trailer van deze beroemde film uit 1963.

https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=File%3AThe_Birds_trailer_(1963).webm

Grote jongens.

De kust staat ook bekend om de zeer fraaie redwood bossen. Je kent ze wel de Sequoia. Je kunt hier dwars door die bossen rijden en op sommige plekken zijn er zelfs tunnels uitgehakt in de boom om met je auto doorheen te rijden. Dat laatste hebben we maar niet gedaan, maar wel genoten van een aantal keren door het bos wandelen en vol ontzag te kijken naar die enorme bomen en vooral ook ons te verwonderen over hun leeftijd. Een echt prachtige route langs de kust en naar het noorden waar we onze laatste plaats in de Verenigde Staten gaan bezoeken.

Seattle.

Het eindpunt van deze Amerika reis is de plaats Seattle. Prachtig gelegen aan de Pugent Sound. Bekend van de film Sleepless in Seattle en natuurlijk ook van de vliegtuigfabrikant Boeing. Het lijkt wel een beetje op Vancouver, de Canadese stad iets ten noorden van hier. Ons hotel ligt hartje stad en we kijken op het water. De waterkant heeft een aantal pieren waar veel restaurants liggen en wat toeristische rommel. Ook hier zijn weer prachtige musea. Bekend is de Spaceneedle. Dat biedt een leuk uitzicht over de stad. Om er te komen gebruiken we de Seattle monorail. Een overblijfsel van de wereld tentoonstelling. Onze laatste dag brengen we door in het schitterende luchtvaartmuseum op Boeing field, naast de oorspronkelijke fabriek.  Ook bezoeken we nog het door Rem Koolhaas ontworpen prachtige gebouw waar de bibliotheek gevestigd is. Vanavond nog een fraaie maaltijd en dan op weg naar IJsland. De reis wordt zo weer niet te lang en wij vinden het een mooie stopover. Daar blijven we nog twee dagen voor we uiteindelijk weer naar huis vliegen.

Bedankt.

We vonden het leuk jullie op deze manier een klein beetje mee te laten reizen. Jullie commentaar werd zeer op prijs gesteld.  Onze reis was fantastisch en voorlopig komt er een einde aan onze bezoekjes aan de Verenigd Staten. De volgende reizen zullen naar hele andere werelddelen gaan.

Het gaat U allen heel erg goed, tot de volgende keer en tot ziens in Utrecht !

Maarten en Superjet