12. Maart roert staart.

We waren dus in Las Vegas en dat is zoals het altijd is. Veel lichtjes, veel lawaai en echt overal gokkasten. In de supermarkt, op het toilet en in ons geval dus ook direct naast de camper. Deze keer hadden ze in het Casino een soort betoverd bos nagebouwd met “echte” watervallen en een mechanische beer die elk uur een showtje weggaf. Enfin honderd dollar later wonnen we er vijfhonderd terug, dus het was weer een lucratieve dag voor het reisfonds !

Hot, hotter, hottest !

4 april vertrokken we uit Las Vegas naar de heetste plek op aarde. Death Valley is voor ons niet onbekend, maar het blijft een zeer fascinerende plek. Het leuke is dat het nog voorjaar is en dan mag je er zelfs middenin kamperen. Dat is hartje zomer absoluut onmogelijk en dan mag je er zelfs met campers niet of nauwelijks doorheen. De route gaat via het historische plaatsje Pahrump en het Indianen dorpje Shoshone. Daar lunchen we in het wereldberoemde restaurant, volgens het bord aan de doorgaand weg. Niet moeilijk die status te verkrijgen als je naast het museum en het postkantoor het enige bent wat daar überhaupt te vinden is.

Dan begint de reis pas echt en komen we via Salsberry Pass in de grote waskom terecht wat Death Valley eigenlijk is. Een grote diepe waskom zonder water en hele hoge temperaturen. We komen langs Badwater (het diepste en warmste punt) en de Devils Golfcourse. Dat laatste is een enorm veld met grote ballen opgedroogd zout. Bloedje heet om daar even uit te stappen. Ik schat in dat het op dat moment al ruim in de 40 graden celsius moet zijn.  Tenslotte komen we vandaag uit In Furnace Creek, waar we gaan overnachten. Deze keer hebben we in plaats van de kachel eerst maar eens de airco aan.

De volgende dag rijden we verder door Death Valley en verlaten via Stovepipe Wells en Panamint Springs uiteindelijk weer het park. In feite rijd je dus de kom weer uit en blijf je aan het klimmen tot aan Towne Pass, waar je over het randje van het diepe bord dit prachtige gebied weer verlaat.

April doet wat het wil.

Dat weer in de Verenigde Staten rond deze tijd is bijzonder grillig. Na ons bezoek aan Death Valley rijden we verder naar Mammoth Lake. We willen weliswaar Yosemite National Park bezoeken, maar komen niet ver. Alle wegen naar en door Yosemite zijn afgesloten ivm overvloedige sneeuwval. Mammoth ligt net daarbuiten en we besluiten daar te overnachten. Prachtige plek om nog even te boarden of te skiën. We verwonderen ons over de metershoge sneeuwwallen op de camping en direct bij inschrijven wordt er gewaarschuwd voor twee directe gevaren. Gevaar nummer 1 is dat we hier in beren terrein zijn en die kunnen we dus tegenkomen! Gevaar twee is echter acuter en dat is dat er morgen een zeer venijnige zware sneeuwstorm met gevaarlijke winden wordt verwacht.  Dat zijn geen pretjes ! We besluiten dus een nachtje te blijven en de volgende dag direct door te rijden naar Reno. Dat ligt lager en dus rustiger, anders lopen we het risico hier dagen in de heftige koude (-18) en sneeuw vast te komen zitten.

The biggest little City.

Vroeg op gestaan, alles ingepakt en op pad maar weer om het slechte weer voor te zijn. Dat mislukt jammerlijk. Vlak voor we Reno gaan bereiken moeten we nog een hoge pas over. Niet vergeten we zitten hier voortdurend rond de 2500 meter en passen bereiken zonder probleem 3 tot 3,5 duizend meter!  Er beginnen langs de weg allerlei oranje lampjes te blinken met ernstige waarschuwingen voor de knalharde wind.  Maarten merkt dat goed aan het schudden van de camper en het rukken aan het stuur. Uiteindelijk wordt het echt te gek en mogen we dus echt niet meer verder rijden en worden we van de weg gehaald. Alle vrachtauto’s, RV’s en busjes worden via een omleiding (en dat duurt wel even) naar Reno gestuurd.  Daar komen we uiteindelijk aan, waait het nog steeds en begint het heerlijk te stortregenen.

Van de regen in de drup.

Die lentestorm begint nu echt irritant te worden. We waren van plan om vanuit Reno iets verder naar het noorden te rijden om daar Lassen Volcanic Park te bezoeken. Ook hier is het nieuws niet goed! Vanwege overvloedige sneeuwval…. etc. etc.  Gaat mooi niet door dus. Tijdens de hoosbuien besluiten we dan maar naar Sacramento te gaan. Daar is in ieder geval een museum open ! We moeten echter nog een bergpas over. Donner Pass ! U begrijpt het al. Vanuit Reno begint de weg te klimmen en langzaam maar zeker verandert de regen in sneeuw. Oranje lampjes (NOT GOOD!) blinken langs de kant van de weg. Wederom worden we van de weg gehaald en moeten we SNEEUWKETTINGEN om. De lokale “handige jongens” doen goede zaken. Rijen lang staan ze langs de weg, verkopen sneeuwkettingen en leggen die ook om je banden. GOUDEN HANDEL !

KIJK VOORAL EVEN NAAR DE TWEE VIDEOOTJES IN HET VIDEODEEL ! (Het zijn er twee deze keer. Hey Dude en Heftige Sneeuw).

Ik gun het ze van harte en in dit geval waren we erg blij met de assistentie, anders hadden we daar nog gestaan. Wat een ongelofelijke hoeveelheid sneeuw kan hier in korte tijd naar beneden komen.

En nu ??

We zijn aangekomen in Sacramento en blijven hier een paar dagen. Om even bij te komen van al dat (on) weer en natuurlijk ook om de stad een beetje te verkennen.

Het gaat u allen goed,

Maarten en Superjet.