7. Goud zoeken.

Zitten we net een beetje rustig , gaat bijna elk weeralarm af.  Als voor bereiding o de reis hadden we elke bruikbare app op onze tablets geïnstalleerd. Waaronder natuurlijk een aantal met lokale weersverwachtingen. Op allemaal verscheen een weeralarm van de US Nationale Weather Service dat er een gevaarlijke winterstorm onze kant op zou komen.  Harde wind, onweer en ook veel sneeuw zou onze kant op komen. Code oranje, zal k maar zeggen. In de Rockies zit je gemiddeld best hoog. Op onze camping zitten we al op 2500 meter, dus dat waaien en die sneeuw dat kan nog wel een vet probleem worden. We besluiten onze route iets te verleggen zodat we een beetje aan de rand van de problemen uit komen. Vanuit Manitou Springs gaan we richting Cripple Creek, bekend om zijn goudwinning.

Jurrasic Park.

Nog voor voor Cripple Creek komen we in Florissant Fossil Beds National Monument. Hier liggen in de bodem de rijkste collectie fossielen ter wereld. Ondertussen zijn er 50.000 exemplaren in Musea opgenomen van meer dan 1700 verschillende soorten planten en dieren.  Allemaal zeer goed beschermd behalve de versteende resten van de ooit aanwezige Sequioia bomen. Deze bomen zijn 35 miljoen jaar geleden half begraven in een hete modderstroom (lahar). Alles onder de modder is versteend. De stukken die boven de modderstroom uitstaken zijn afgestorven en volledig verloren gegaan.  Prachtig park om te bezoeken en voor ons deze reis  het eerste nationale park van de vele die nog zullen volgen.

Alles op rood.

Na de rust van Florisant door naar Cripple Creek. Een ooit vervallen mijnstadje dat ondertussen weer helemaal tot bloei komt. Daar zijn twee redenen voor. In de eerste plaats de naastgelegen , nog steeds producerende gigantische goudmijn. In de tweede plaats door de alom aanwezige Casino’s. Elk beetje historisch, of “historisch nagebouwd” pandje is een casino. Leuk om even door heen te wandelen, maar voor ons toch wel een beetje te veel nep. Wel vinden we een lekker restaurantje dankzij tripadvisor met giga porties lekkers. Tenslotte toch nog even 10 dollar ingezet op de eenarmige bandiet. Alles verloren, we komen naar huis. : - ). Vanaf Cripple Creek loopt weer een van die Scenic Byways verder zuidwaarts langs oude goudmijnen.  De weg voert ons via de Bighorn Sheep Canyon uiteindelijk naar Salida en daar stoppen we voor de nacht.

Grote gaten.

Na Salida voert de weg via Monarch Pass naar Gunnison. De weg loopt door een soort ravijn  dat uitgesleten is door de Gunnison rivier. Die weg en de rivier samen zijn en groot park waar je doorheen rijdt.  Uiteindelijk opent zich dat ravijn en kom je aan in Montrose. Dat wordt onze eindbestemming, maar we hebben nog tijd om het Black Canyon of the Gunnison National Park te bezoeken. Iedereen kent natuurlijk de Grand Canyon, maar deze is vrijwel onbekend. Volkomen onterecht, want ook dit gat mag er wezen. Ongelofelijk mooie park en die Canyon is echt adembenemend mooi en diep.  Na het bezoek aan het park nemen we op aanraden van de campingbeheerder nog plaats in de lokale brouwerij met een hapje en toevallig vanavond “open mic”. Een stoet van lokaal talent komt aan ons voorbij.

Helaas zijn we nog steeds niet uit de problemen met het weer dus we gaan morgen toch echt de bergen uit rijden, richting UTAH. Daar zullen we dan om te beginnen Arches National Park gaan bezoeken.

Dank jullie allemaal voor de leuke reacties,

Kus,

Maarten en Jet.