11. Zion National Park

Ja dat Bryce is schitterend en als je goed naar de foto’s kijkt is het dus weer een plek waar je van bovenaf de gaten (canyons) in kijkt. Als tegenhanger staat daarom het net zo beroemde Zion National Park op het programma. Dat is dan weer zo’n plek waar je juist door de canyons rijdt en er dus van onderaf tegen aankijkt.  Voor we daar überhaupt aankomen gaan we eerst door de Red Canyon, een van de vele State Parks die het wonderschone Utah kent. Hier moet je onder een stenen brug door die in dit geval handgemaakt is en niet door moeder natuur.   Na de Red Canyon vervolgen we via highway 9 de route naar Zion. De weg voert eigenlijk al een heel stuk door het park en omdat het een erg ruig gebied is zijn er twee tunnels uitgehakt om van Oost naar West te komen. Die tunnels zijn ontworpen voor verkeer van rond 1920. De huidige verkeersdrukte kan het niet aan en zeker de grote bussen en campers passen er eigenlijk niet doorheen. Je moet dus bij de ingang een aparte pas kopen waarmee je een escorte door de tunnel reserveert. Het komt er op neer dat al het verkeer stil gelegd wordt en uitsluitend vanaf een kant alle grote voertuigen in het midden van twee rijbanen door de tunnel rijden. Daarna is dan weer de andere kant aan de beurt.  

Wasdag !

31 maart staan we aan de westkant van Zion in het plaatsje Hurricane. Piepklein en onderdeel van het Quail Creek State Park. Een reservoir te midden van natuurlijk rode rotsen.  Het wordt tijd om de was te doen en vandaag staat dan ook volledig in het teken van sokken en onderbroeken. Ook de camper krijgt even een sopje. We zijn op het midden van de camperreis. Het waait als een dolle en er valt ook regen. Een prima dagje dus voor de lenteschoonmaak.

1 april , eekhoorn in je bil.

Dat Zion is dus slecht deels te bezoeken met je eigen auto. Het mooiste deel is zo smal en compact dat daar bezoek uitsluitend mogelijk is met een soort busjes die je vervoeren van mooi plekje naar het volgende mooie plekje. De route voert langs de oevers van een piepklein riviertje dat in zijn eentje verantwoordelijk is voor al dat overweldigende natuurschoon. Dat riviertje heet “Virgin” en dat heb ik dus de hele dag lopen neuriën.  Aan het einde van het steeds nauwer wordende dal liggen de zogenaamde “Narrows”. Je kunt hier door heen trekken waarbij je dan constant door het ijskoude water loopt. Vanwege de overvloedige regenval de laatste dagen is dat echter verboden, omdat de stroomsnelheid te hoog is volgens de autoriteiten. Watjes zijn het ! Vonden we overigens niet echt erg, want het water is inderdaad steenkoud en het zou dus behoorlijk afzien zijn geworden.

Dat laatste stukje is een smal pad waar je opeens een eekhoorn ziet lopen die nieuwsgierig op het randje komt zitten. Alle fototoestellen gepakt en een paar lieve foto’s gemaakt. Vlak daarna zie je er twee en uiteindelijk, U begrijpt het al wordt je horendol van die beesten. Voederen verboden ! En absoluut terecht !

Viva Las Vegas

Na al dat natuurgeweld in Utah gaan we verder richting het Westen. De route voert een heel klein stukje door Arizona. Daarna volgt Nevada. Eigenlijk zijn Bryce, Zion, Kodachrome en nu Las Vegas geen onbekend terrein voor ons. We zijn hier al vaker geweest. We slaan daarom de Grand Canyon over en ook Las Vegas is ‘slechts’ een tussenstop. Een avondje eten, casino bezoeken en even zwemmen in het heerlijke zwembad bij 28 graden celsius is een pauzeplekje voor het tweede deel van de reis. Bekijk ook even de video van het psychedelisch hotel naast de camper in het videodeel van deze website. Dat geeft een aardig beeld van de hysterische lichtreclames die je hier op elke straathoek tegenkomt. Geen rustig straatbeeld kan ik u verzekeren !  De eerste 3000 mijl van onze roadtrip zitten er op !

Met frivole groet,

Maarten en Jet